Hart voor de hobby

Dit jaar is het op deze plek een tijd lang stil gebleven. Dat is een weerspiegeling van de werkelijkheid geweest want het vissen is dit jaar ook een tijd lang onderbelicht gebleven. Noodgedwongen overigens, want mijn gezondheid liet het niet toe intensief van mijn hobby te genieten. Jawel, ik heb echt nog wel wat snoekjes en een enkele vijverkarper gevangen. Maar het was niet om over naar huis...eeh... op mijn blog te schrijven.

...toch nog vis in 2018...

Recent heb ik een hartoperatie ondergaan. De ontstane imposante littekens lieten mij nog even met het idee spelen hier een spectaculaire come-back te maken met een Freek-Vonk-achtig vehaal over worstelingen met monstersnoeken en de daarbij horende verwondingen. Ik heb het idee maar laten varen omdat ik naar verwachting toch wat ongeloofwaardig zou overkomen. En ik ben geen man van visserslatijn, dat weten jullie.

De verwachtingen voor mijn herstel geven hoop. Denkbeeldig dartel ik over een aantal weken alweer als een jonge god door de polder met één van mijn geliefde Fair Play hengels in de hand de snoeken het leven zuur te maken. Misschien moet ik nog even pas op de plaats maken maar ik kijk zeker uit naar de eerste vis-trip van 2019. En uiteraard zal ik hiervan op gebruikelijke wijze verslag doen op deze plek. Ik kan niet wachten en ik hoop u ook niet.

Een fijn, visrijk en vooral gezond 2019 gewenst!

20

Twintig karpers kun je er zomaar vangen in een paar "sessies" (karpervisserstaal voor vistripjes). Ik ving een dergelijk aantal, natuurlijk met de swingtip, in de paar keren dat ik de afgelopen weken de Groningse vijvers bezocht. Net als voorgaande jaren, met een Frolic Mini hondebrokje op de hair en een vrijloopmolentje op de swingtiphengel. Lekker vissen en veel vangen (meestal).

...één van de vele...

...meestal schubkarpers...

Het gesloten seizoen voor kunstaas maakt dat ik verplicht mijn focus moet verschuiven naar andere visserijen. Dat is niet zo heel erg, maar eerlijk gezegd mis ik het vissen met kunstaas wel een beetje. Via een clublid van de Schreineriaan kwam ik (weer) op het idee van het gebruik van een propellervliegje. Een haak met een vliegje er op gebonden en een klein propellertje er voorop. Eigenlijk een beetje de regels omzeilen; de propellervlieg meet minder dan de 2,5 cm die een kunstvlieg in de gesloten tijd mag meten en is tòch stiekem een beetje een spinnertje door het propellertje op de haak.

Ik vond twee eerder in elkaar geknutselde propellervliegjes in de visdoos toen ik niet zo heel succesvol op ruisvoorn aan het vissen was. De ruisvoorns zaten er niet maar ik zag wèl baars aan het oppervlak jagen. Ik monteerde een propellervliegje op een ultralicht staaldraadje (je weet maar nooit...) en bij de eerste worp had ik een baars(je)! Het werkte dus! Ik was eigenlijk aan het vlokvissen dus viste de propellervlieg op de Fair Play Vlok 204 hengel, maar dat ging eigenlijk prima. Zo'n vliegje is zo klein en heeft zo weinig waterweerstand dat je hem toch nauwelijks voelt draaien. Ik ving uiteindelijk zo'n 20 baarsjes en toen was de lol er af. Het voelde als een elektrische sigaret, een alcoholvrij biertje, een suikervrij gebakje: net niet. Geef mij maar een ultralicht spinhengeltje en een minispinnertje; het voelt voor mij beter.

..het eerste baarsje op de propellervlieg...

Het Twiske is inmiddels een standaard bestemming geworden in het voorjaar, als de voorns en brasems de smallere kreken opzwemmen en er grote aantallen te vangen zijn. We gingen onlangs samen met de de clubleden van De Schreineriaan. Ik kwam dit keer niet verder dan een vis of 20; de blankvoorn was minder massaal aanwezig dan vorig voorjaar. Toch was het een topdag. Vooral de dril van enkele grote brasems maakte voor mij en vismaat Luitsen de dag goed. En zo'n brasem wil wel knokken op de ultralichte vlokhengel!

...grote brasem op de ultralichte vlokhengel...

Ik ben geen 20 meer. Dat heb ik de afgelopen maanden ook gemerkt aan mijn gezondheid. Ik vond het daarom mijn verantwoordelijkheid om wat minder hooi op de vork te nemen, het wat rustiger aan te doen en een stapje terug te doen. Hier en daar wat activiteiten schrappen uit de agenda, mijn natuurlijke enthousiasme wat temperen. Zo heb ik ook het vliegvissen eerst weer laten varen. Nu even niet. Maar wel met de complimenten voor de organisatoren van de vliegviscursus van de Noord Nederlandse Vliegvis Vereniging (nnvv.nl). Ik mocht het begin van de cursus meemaken en deze was zeer goed opgezet, met kundige instructeurs en heel betaalbaar. 

Toch was ook het verwachte enthousiasme over het vliegvissen bij mij niet aanwezig. Ik kan lyrisch worden over een stijgende swingtip, hyper raken van de aanbeet van een snoek op een zelfgemaakte spinner, blij worden van een karperpennetje wat onder gaat en heel relaxed worden van het vlokvissen, maar ik voelde het niet bij het vliegvissen. Misschien komt dat nog eens.

Met de vlokhengel kon ik een paar keer op pad. Ik heb gelukkig een paar stekken in de buurt waar ik zomaar 20 ruisvoorns kan vangen in een korte tijd. Het waren deze keren over het algemeen de kleinere exemplaren die ik haakte. De pret was er niet minder om. 

Ruisvoorn...

...en blankvoorn.

20 hengels. Ik ben er bijna. Een prachtige collectie handgemaakte hengels die mij stuk voor stuk in staat stellen optimaal te genieten van mijn hobby. Ik vis regelmatig met elke hengel die ik bezit en daarom denk ik ook dat 20 hengels (ruim) voldoende is. Als het er meer worden dan ontstaat er keuzestress en "moeten" komt dan om de hoek kijken. Ik houd het bij 20, heb ik mijzelf beloofd. 

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Het voorjaar is alweer in volle gang! Dat betekent tijdelijk afscheid nemen van het kunstaasvissen en nieuwe mogelijkheden zoeken en benutten. Maar eerst nog even nagenieten van de laatste snoeken.

Samen met de Schreineriaan...

Eind maart mochten we op de valreep nog één keer genieten van het kunstaasvissen in de Hollandse polder met de clubleden van De Schreineriaan. De club van liefhebbers van het lichtere vissen en van Fair Play hengels en ander aanverwant materiaal heeft op een clubdag eigenlijk altijd te weinig tijd om te ouwehoeren en tips uit te wisselen, maar er werd hier en daar toch ook nog een visje gevangen. Ik kon een mooie poldersnoek tonen na een leuke dril op de tiengrammer, vlak nadat vismaat Rene er ook al één had gehaakt bij hetzelfde bruggetje. De hele dag was genieten!

écht de laatste...

De allerlaatste kunstaas-dagen daarna kon ik nog een paar leuke vangsten doen vlakbij huis met de ultralichte vijfgrammer. Man, wat is dat toch een heerlijk buigend hengeltje. Ik had regelmatig bekijks als het hengeltje weer in een bocht sprong op een snoekje en gewillig zijn werk deed. Toeschouwers zijn niet gewend aan zulk licht materiaal en kijken je regelmatig aan alsof ze bedonderd zijn als je na de dril een relatief klein snoekje naar boven haalt.

...Winde!

 En toen was het ècht voorjaar. Zodra de laatste spinner uit het water is, wil ik weten of ze er al zijn: de windes! Toen ik het eindelijk kon gaan proberen, ving ik er een paar op de broodvlok, waaronder een mooi exemplaar van ruim 50 cm, die de 2.70 m lange Fair Play vlokhengel volledig tot zijn recht liet komen. 

Rest mij nu om verdere plannen te maken voor dit jaar. Ik ga zeker weer swingtippen, óók op karper, en wil weer gaan vlokvissen. Ook komen de karper-penhengels zeker weer uit hun foedralen. Verder ben ik begonnen met een vliegviscursus bij de Noord Nederlandse Vliegvis Vereniging; een cursus van 6 avonden waarbij ook in de prachtige forellenplas gevist zal worden. Maar eerst dat werpen maar eens onder de knie zien te krijgen... wordt vervolgd!

Vissen of vangen?

"Vangen is minder belangrijk dan het vissen zelf". Het is al vele malen gezegd en herhaald. Er zit een kern van waarheid in: als de focus alleen maar ligt op het vangen van zo veel mogelijk vissen van een zo groot mogelijk formaat, dan wordt onze hobby al snel gedegradeerd tot een onhebbelijke obsessie vol frustraties, waarvoor alles moet wijken. Niets vangen betekent dan een mislukte visdag. Weinig vangen of alleen kleine vis vangen betekent dan alweer een teleurstelling die zo snel mogelijk moet worden ingehaald.

Ik kan gelukkig genieten van een hele hoop zaken naast het puur vangen van een vis. Samen vissen met vismaten, het bouwen van kunstaas, genieten van mooi materiaal, het bezoeken van een hengelbouwatelier, de natuur (zelfs rondom stadswater), de rust, discussiëren op internetfora, een stukje schrijven op mijn vis-blog. Enzovoorts.

Maar toch. De maanden januari en februari zijn doorgaans niet mijn favoriete maanden. Ook niet voor het vissen. Ik heb een enkele keer gevist en zeer matig tot vaak niets gevangen. Een tijd konden we ook niet vissen vanwege een flinke vorst. Ik ben geen wintermens. Gisteren had ik weer de gelegenheid om op stap te gaan met de spinhengel. Het ijs was voor het grootste gedeelte verdwenen en het was heerlijk zacht weer. De eerste scholeksters waren alweer te horen (ke-piep!) en de lente zat in de lucht, dat was genieten. Maar de eerste twee uur enthousiast uitkammen van een aantal in het verleden succesvol gebleken watertjes in de buurt leverde helemaal niet op. Helemaal niets. 

En toen opeens...

En toen opeens. WHAM! Een leuke snoek greep met een ferme haal mijn spinnertje. De dril op de achtgrammer voelde heerlijk. Ik hield de snoek trots vast en zette hem met alle respect weer voorzichtig terug in zijn element. Tsjakka! Een high-five in de lucht voor mijzelf.

Er volgden in vrij korte tijd nog vier snoeken, waarvan de laatste losschoot tijdens de dril. Een mooie score, ondanks dat het qua formaat geen record-snoeken waren. Natuurlijk had ik uiteindelijk ook genoten van het buiten-zijn en het vissen als ik helemaal niets gevangen had. Maar de vangst van die paar snoeken wakkerde mijn enthousiasme voor de hobby wel weer aan. Het is de kers op de taart. Ik had het na die moeilijke maanden wel even nodig.

Vissen of vangen? Vissen, in al zijn facetten, op de eerste plaats. Vangen is een welkome afsluiting van het verhaal. Eind goed, al goed.

De Fair Play Cobold 12 grammer (13 grammer)

Afgelopen weekend kon ik samen met vismaat en Schreineriaan Rene naar België afreizen om onze nieuwe Fair Play  hengels op te halen. Rene had een tijdje geleden een bestelling bij Jan Bassez geplaatst voor een tweegrams Rapier. Mijn bestelling betrof een twaalfgrams spinhengel in bruin Special Cobold glas.

Bruin? Jawel, bruin glas, net als vroeger. Hengels in bruin en ook in geel glasvezel waren in vroeger jaren niet ongewoon. Ik was er niet op gekomen om een hengel in bruin glas te bestellen, totdat Jan mij alweer een tijd geleden de bruine blank voor de twaalfgrammer liet zien en voelen.  Het liet me niet los. Al mijn andere hengels zijn zwart of grafietgrijs, behalve ééntje; een oude Fair Play Special Heavy karperhengel. En toen ik die hengel tweedehands aanschafte, besloot ik al dat ik bruin beslist geen lelijke kleur vind voor een hengel. Ik besloot dus om de bruine blank af te laten bouwen volgens mijn specificaties. Dezelfde blank was overigens ook nog leverbaar in wit, maar mijn voorkeur ging uit naar bruin. De blanks zijn feitelijk in elke willekeurige kleur te leveren maar als de kleur van je keuze niet toevallig in voorraad is dan hangt er voor een enkele bestelling wel een fikse meerprijs aan vast. Gelukkig was de bruine blank "op voorraad". Maar nu eerst de aankopen:

Rene krijgt de Rapier officieel overhandigd...

De nieuwe Rapier tweegrammer van Rene is schitterend afgebouwd op de nieuwe blank, die een paar centimeter langer is dan de originele blank van 1,92m. Rene liet eerdere spinhengels afbouwen in dezelfde stijl met rode wikkelingen en met de allerlichtste Pac Bay oogjes. Ik kan uit ervaring spreken dat de Rapier garant staat voor heel veel visplezier en wens Rene goede vangsten met zijn nieuwe aanwinst!

...en ikzelf mag de nieuwe twaalfgrammer van de bouwer ontvangen!

Mijn bruine twaalfgrammer is werkelijk schitterend geworden. Ik koos voor zwarte wikkelingen met een sierrandje. De greep is sigaarvormig en voor de taille had ik geel gekozen als kleur. Ik vind het werkelijk een geslaagde combinatie. De bruine blank is enigszins doorschijnend en licht mooi roodbruin op in fel (zon-)licht.

De keuze voor een twaalfgrammer is natuurlijk niet alleen gebaseerd geweest op de beschikbaarheid van de bruine kleur. Ik vis heel graag met lichte en ultralichte spinhengels. De ultralichte Floret driegrammer is mijn ultralichte lievelingshengel en de Cobold achtgrammer is mijn universele lichte spinhengel. Maar boven de tiengrammer bezit ik de Cobold 24-grams plughengel en daartussenin niets. Ik wilde nog een hengel met wat meer pit en vermogen dan de tiengrammer maar wel ééntje die gemakkelijker hanteerbaar is dan de plughengel (eigenlijk een tweehandige hengel). Voor een hengel met een vermogen van rond de 16 gram was ik aangewezen op de grafiet-versie want de Cobold versie is niet meer leverbaar. De nieuwe Cobold twaalfgrammer is een perfecte toevoeging van de verzameling. Jan heeft deze hengel afgebouwd op een lengte van 2.17m, wat een stukje langer is dan de 1.96m van mijn tiengrammer. De hengel is dikwandig en is met 180 gram zelfs iets zwaarder dan de vroegere Cobold zestiengrammer, die 160 gram woog. 

De nieuwe twaalfgrammer gaat zelfs richting de 13 gram vermogen volgens Jan, dus is duidelijk een gewichtigere hengel dan de tiengrammer. 

Modern met een klassieke uitstraling.

Ik had de gelegenheid om gisteren en vandaag even met de nieuwe hengel te kunnen vissen. Helaas zijn de snoeken hier absoluut niet los de laatste weken en ook is veel water voor het spinnen te troebel geworden door de vele regen. Ik haakte maar één snoek, die na de dril, toen ik hem uit het water wilde pakken, ook nog eens losschoot. Geen triomfantelijke foto dus maar wèl ervaring opgedaan. De Penn Battle molen maat 2000 en 20/00 Caperlan nylon combineerden prima met de nieuwe hengel. Alhoewel gewichtiger dan een tiengrammer met een Penn Conflict 1000, is deze combi prima in balans en trad er geen vermoeidheid op na de vele worpen. Een spinner met Indiana blad van 40mm bleek perfect voelbaar op de top van de hengel. De hengel is, net als de nieuwe tiengrammer, best wel pittig en snel voor een glasvezel hengel. Het nieuwe Special Cobold glas draagt duidelijk bij aan dit karakter; over het algemeen zijn hengels van dit nieuwe type glasvezel sneller dan hun vroegere uitvoeringen.

Nadat Rene en ik weer waren vertrokken uit België, zijn we ook nog even wezen vissen. Rene met zijn Grafiet zevengrammer en ik met mijn Cobold achtgrammer. Het was heel leuk en leerzaam om deze, wat vermogen betreft, vergelijkbare hengels naast elkaar te proberen. Rene wist nog een snoek te vangen, wat de dag natuurlijk compleet maakte.Toen we onze hengeltjes naast elkaar hadden staan in het gras, viel alweer op met hoeveel oog voor detail de Fair Play hengels worden gebouwd.

Links de Grafiet zevengrammer en rechts de Cobold achtgrammer

Samen vissen is leuk. Samen vissen met Fair Play hengels is nòg leuker!