De Rapier

Naast de serie Fair Play Cobold spinhengels heb ik nu ook de beroemde Fair Play Rapier in mijn collectie, een tweegrams (!) spinhengeltje van grafiet. Waarom niet van Cobold glas? De lichtste hengel in Cobold glas van Fair Play is de driegrams Floret, een vinnig hengeltje van 1,60m lang. Ik vermoed dat het niet echt goed mogelijk is om een nòg lichtere spinhengel in Cobold glasvezel te bouwen, zonder dat deze te kort en/of te slap wordt. Daarom dus de tweegrammer, genaamd Rapier, in grafiet.

De huidige Fair Play prijscourant zegt het volgende:

Dat is nogal wat, de lichtste spinhengel ter wereld! Alhoewel de meningen daarover wèl verdeeld zijn...er zijn spinhengeltjes van concullega hengelbouwers die claimen een vermogen van minder dan twee gram te hebben. Laten we het eerst maar eens bij de Rapier houden.

Ik kon hem gisteren even uitproberen, de Rapier. Mijn favoriete vijverpartijen in Groningen lagen goeddeels dicht met een dikke laag kroos maar er waren toch nog plekjes die geschikt waren om er een spinnertje te laten draaien. Ik gebruikte twee spinnertjes die ik al eerder eens van Jan Bassez kreeg, met gehamerde Indiana blaadjes van 18mm en 21mm. Beide maten vissen voor mij perfect op de Rapier. In een eindkommetje ving ik al snel de eerste baarsjes!

De eerste baarsjes op de Rapier!

Wat een genot om relatief kleine vissen het hengeltje te doen zien buigen. Het hengeltje wipt en danst onder het verzet van de dappere visjes.

Ik trok het spinnertje nòg eens langs het lelieveldje vlakbij de kant en ik kreeg een schrik die mijn hart even deed overslaan: met een flinke klap en een plons greep een gretige snoekdame het minispinnertje. Mijn eerste reactie: gauw weg van het lelieveld lopen! Na een paar passen zag ik dat de snoek inderdaad de richting van het lelieveld niet had gekozen maar ze zat wèl al binnen een paar seconden bijna aan de andere kant van het kommetje, zo'n tien meter verderop. Wat een kracht, de slip van de Shimano Symetre 500 gierde het uit, en wat boog die Rapier mooi! Ik had nu alle vertrouwen weer in het landen van de snoek. Hier had ik de ruimte. Maar wat ik onder de kroosresten niet zag, is dat hier nogal wat hoornblad groeide. De snoek had inmiddels al enkele kilo's op de lijn verzameld, waardoor de druk op de hengel steeds meer van de plantenkluwen kwam en niet meer van de snoek zelf. Ze kon zich door de slappere lijn blijkbaar van de haak ontdoen want na een laatste kolk was het opeens stil, terwijl ik nog wèl met een kromme hengel in de hand stond.

Ik sleepte de bos watergroen naar binnen en schepte de boel. Tot mijn verbazing pakte ik uit het groen met de spinner en zeer verfomfaaide baars naar boven! Toch nog vis, alhoewel het niet de snoek was, die ik toch richting de 80cm schatte en die mij een spannende dril bezorgde.

De verfomfaaide baars die eigenlijk een snoek had moeten zijn...

De andere plekjes die ik tussen het kroos wist te bevissen met de minispinnertjes leverden zo nu en dan nog een baarsje op en hier en daar ving ik redelijke formaten tot nèt boven de 20cm. Vlakbij weer een ander lelieveldje gebeurde het wéér: Wham, plons, snoek! Deze keer kon ik de snoek mooi drillen en landen. Heerlijk, op zo een lichte hengel! En 12/00 nylon met een "normale" breeksterkte blijkt weer meer dan sterk genoeg op uitgebalanceerd materiaal. Het was de kers op de taart. 

Snoek van 65cm op de Rapier

Toen ik thuis kwam zei ik tegen mijn vriendin: "Zie je die grijns op mijn gezicht? Die blijft nog wel een tijdje!" Ik heb er van genoten. Wàt een hengeltje, die Rapier! Eenmaal de spullen opgeruimd en met een koel biertje op eigen terras, keek ik naar boven en zag met een beetje fantasie een wolk in de vorm van een baars. 

...baars...

Een knipoog van de visgoden: er gaat nog veel vis volgen voor de Rapier!