Het voorjaar

Allereerst bedankt voor de reacties op mijn voorgaande stukjes. Ik reageer niet altijd maar het doet me goed om te zien dat mijn blog gelezen en gewaardeerd wordt!

Het voorjaar betekent ook altijd de gesloten tijd voor kunstaas. Even pas op de plaats voor de spinhengel en plaats voor andere visserijen. Ging ik voorgaande jaren er vaak op uit met de vlokhengel en de swingtiphengel, de afgelopen weken was het vooral mijn geliefde Fair Play grafiet Special Long (1,25 lbs) die voorrang kreeg. Ik kon een paar leuke karpers vangen en kon ook mijn neefje Pim op de foto zetten met zijn eerste karper! Dat is toch wel het mooiste wat er is, samen vissen èn vangen!

Pim met zijn eerste karper!

Mooie vijverkarpers.

Dit was een hele beste aan de 1,25 ponder.

Nog even over die hengel: de Fair Play grafiet Special Long. Het is een hele fijne hengel voor het penvissen. Hij is ook niet te zwaar om een hele sessie in de hand te houden, ik meen 220 gram. Het is absoluut geen stijve stok. Maar toch. Het is geen Cobold glas. Ik heb niet het gevoel een taaie glashengel in de hand te hebben die gemakkelijk diep doorbuigt en die ik flink kan belasten. Alle andere voordelen ten spijt vind ik hem kort gezegd minder fijn drillen. Het blijft altijd een kwestie van persoonlijke voorkeur. Misschien toch maar eens sparen voor een mooie lichte Cobold versie...

Ondanks dat ik het pennen met zo'n mooie hengel een genot vind, kon ik het niet laten toch eens de swingtiphengel te pakken. Geïnspireerd door de verhalen over mooie zeelten in de diverse fora en Facebook groepen, toog ik met de Swingtiphengel Cobold Light naar een bekende zeeltstek en zette mijn kansen hoog in. Ik ving vis, leuke brasems en zelf een paar mooie ruisvoorns, maar geen zeelt. Je kunt het niet afdwingen.Toch blijft de aanbeet op een swingtip iets onwaarschijnlijk moois in mijn ogen. Ik geniet er elke keer weer van.

Fijn swingen.

En verder? Ik heb wat principe-visafspraken met vismaten voor de komende tijd en eindelijk eindelijk kan ik weer eens mee met een clubdag van De Schreineriaan over een paar weken. De gesloten tijd is dan voorbij en we gaan ultralicht spinnen in de polder. Alhoewel ik me prima vermaak met de penhengel en de swingtip, kan ik me ook weer verheugen op het spinnen. Nu nog een beetje mooi weer erbij...

Tight lines!

Karper, voorn, brasem, winde en zeelt

De afgelopen weken was het vallen en opstaan wat het vissen betrof. De snoeken wilden duidelijk niet meer meewerken en dus zoek je naar alternatieven.

Toen was daar een berichtje van vismaat "Tussen kop en staart" Klaasjan of ik weer eens mee ging vissen op karper in één van de Groningse vijvers. Hij ving ondanks de koude dagen toch redelijk, met de lichte penhengel en wat kattenbrokken of stukjes frikandel (!). Ik vatte het idee op om vismaat Lolle mee te nemen en Klaasjan hierover niet van tevoren in te lichten. Klaasjan en Lolle kenden elkaar al vóórdat ik één van beide kende en ze hadden elkaar al een hele tijd niet meer gezien. De verrassing was groot en beide heren hebben inderdaad een flinke tijd samen staan te ouwehoeren, met op dat moment wat minder aandacht voor de pennetjes in het water. Experiment geslaagd! De karpervangsten waren minder geslaagd. Nog vóórdat Lolle en ik aankwamen had Klaasjan al een spiegelkarper gedrild. Dat bleek de enige van de dag te zijn. Ik ving nog een flinke voorn op de 1,25 lb Fair Play Grafiet Special Light Long maar mocht uiteraard niet van een spectaculaire dril spreken.

...het pennetje liep mooi weg, maar geen karper...

Overigens was het materiaal waarmee we op pad waren weer om van te smullen. Lolle had net zoals ik een Fair Play bij zich en ditmaal was hij degene die met glas aan de gang ging: een mooi opgeknapte 1 lb hengel die veelstelang in het foedraal was gebleven. Klaasjan viste weer met de centrepin onder de 1 lb Bart Bakker Hexagraph.

En toen was er de winde! Aanleiding om weer eens contact te zoeken met Henk Vegt, de "Winde-koning". Ondanks het wat grillige en onverwachtse verloop van de winde-trek dit jaar kon ook ik mijn portie windes weer vangen dit jaar. Heel blij mee. 

...mannetjes...

...en vrouwtjes...

Eerdere pogingen om ook het vliegvissen te gaan oppakken zijn zoals bekend gestrand. Ik moest het dus met de vlokhengel doen. En dat is helemaal geen straf! In de stromende beekjes vissend heb ik in de Fair Play Cobold Vlok 270 de ideale partner gevonden om de winde aan de schubben te komen. Een mooie lengte om het dobbertje gecontroleerd te kunnen laten meedriften met de stroom en een heerlijk zachte en volledig buigende hengel om de dril van de hard knokkende winde tot een waar feestje te maken.

De trek is zo langzamerhand op z'n eind en ik kijk alweer naar de volgende uitdaging: de zeelt! Gisteren deed ik een poging om op een bekende zeelt-stek met de swingtiphengel zeelt aan de schubben te komen, echter zonder succes. Ondanks het zonnige weer stond er een koude oostenwind en dat maakte mij (en wellicht de vis) ook minder gelukkig. Nog even wachten. Wel haakte ik een aantal kleine brasems waardoor ik toch kon genieten van prachtige swingtip-aanbeten.

...kleine brasem...

Wat zijn we gezegend in dit land, met schoon en visrijk water. Je kunt alle kanten uit. Ik heb weer genoten van alle mogelijkheden en zal dat de komende tijd zeker ook gaan doen. Wat nou, gesloten tijd? Niet mokken, ga vissen!

(N)iets om over naar huis te schrijven

Na een leuke zaterdag in de polder met Rene en Joop hadden we de vangstenteller nog steeds op nul staan. Geen reden om direct een verslag te gaan maken en publiceren, zou je zeggen. Toch doe ik het, want het was een in alle andere opzichten zeer geslaagde dag.

Allereerst had Rene gezorgd voor een wel heel uniek presentje, een Fair Play badge met onze namen er op. Deze gaat zeker een mooi plekje krijgen op de vis-jas, -tas of -pet. Dankjewel, Rene!

...een beetje reclame maken mag...

Voor mij was het een flink eind rijden naar de polder van Wilnis maar ook daar genoot ik van. Het was alweer een tijdje geleden, zo'n stuk toeren. Fijn dat me dat weer lukt. Wilnis is de moeite waard en een mooie polder met genoeg mogelijkheden om te vissen.

...mooie polder...

We visten alledrie met spinhengels uit de Schreiner-stal. Rene met de grafiet viergrammer, Joop met de grafiet tiengrammer en ikzelf met de Cobold vijfgrammer. Alledrie gebruikten we een spinner als aas. Direct op de eerste stek kreeg Rene al snel een mooie aanbeet van een snoek, die helaas losschoot en zich daarna ook niet meer liet zien. Behoudens enkele schijnaanbeten van wat baars, die blijkbaar al wakker was, hebben we verder geen vissige activiteiten meer mogen meemaken.

Naast de onvermijdelijke kletspraat over hengelmateriaal en kunstaas, hebben we ook gesproken over kameraadschap en respect voor elkaar binnen onze hobby. Dat is de reden dat ik toch dit stukje op mijn blog met jullie wil delen, ondanks de afwezigheid van vangsten op onze visdag. Het gaat namelijk nogal eens mis. Vooral nu het internet ons een ongekende mate van instant contact biedt, is het uitwisselen van informatie ook nogal eens reden om het flink met elkaar oneens te zijn. Datzelfde internet biedt dan ook de mogelijkheid om ongezouten en vaak op de persoon gerichte kritiek direct en met iedereen te delen. We konden alledrie helaas zo een aantal voorbeelden oplepelen van het resultaat van zulke onenigheid, variërend van belachelijk maken, disrespect voor andermans ideeën, uitsluiting, royering van clubs tot aan stekkenpezerij en zelfs fysieke bedreiging.

Voor mij, en ik hoop velen met mij, is de hengelhobby een rustpunt in het drukke bestaan. Hoofd leeg, natuurbeleving, materiaal en kameraadschap zijn de belangrijkste elementen. De zaterdag in Wilnis voldeed aan al deze voorwaarden. Ik baal van de recente voorbeelden van elkaar het leven zuur maken die ik zag, hoorde en meemaakte in de hengelsport. Mijn persoonlijke neiging om er dan maar bij weg te lopen is ook niet altijd juist. Maar soms weet ik gewoon niet meer hoe ik mij kan opstellen en gedragen binnen de ego-strijd van mede-vissers. 

Ik hoop dat het ook anders kan. Vaak merk ik dat een gezamenlijk vis-tripje al veel kan doen, want persoonlijk contact kweekt toch meer wederzijds begrip en respect dan elkaar digitale modder toegooien. Ga toch vissen!

...contact kan ook zonder WiFi...

...hoofd leeg, natuurbeleving, materiaal, kameraadschap...

Qua materiaal  was het overigens leuk om te zien dat zowel Rene als Joop naar volle tevredenheid de spoelclipjes gebruiken die ik voor hen had gemaakt. In eerste instantie voor mijzelf, maar later ook voor anderen, maakte ik met behulp van de 3D-printer kunststof spoelclipjes die je om de spoel van de molen heen zet. Ook om de lijn vast te houden maar vooral omdat de clips een lijndikte-aanduiding hebben, die gelijke molentjes of spoeltjes met verschillende lijndiktes gemakkelijk uit elkaar houdt. 

...spoelclips met lijndikte-aanduiding...

Wie ook geïnteresseerd is en een paar clipjes wil aanschaffen: stuur mij een bericht!

Tot slot veel visplezier voor iedereen. Laten we er samen een mooi visjaar van maken.

Blij met een mini-snoek

Beloofd is beloofd, ik zou verslag doen zodra de omstandigheden het toelieten weer te gaan vissen. Onafhankelijk van de vangsten.Bij deze.

Ik hield het niet meer uit. Veel sloten in de buurt waren alweer dichtgevroren maar een paar waren nog open. Na zoveel weken stond ik, ietwat onwennig maar met een grote grijns, met de Fair Play Cobold achtgrammer in de klauwen aan de waterkant. Ik kon gaan vissen.

Een kleine snoek greep mis, even later viel ook een wat groter exemplaar de spinner wat halfslachtig aan en miste ook (wat was er aan de hand?), maar eindelijk bleef er één plakken! Woehoe, een snoek! Nou ja, een snoekje. Een kleintje. Een heel kleintje. Maar wèl MIJN snoek. Zelfgevangen. Heel blij mee. Een nieuw begin, zeg maar. Hieronder het bewijs.

...een nieuw begin...