 |
| ... de Rafale, een zeer slank en sneldraaiend spinnertje voor op de (ultra-)lichte spinhengel... |
Dat Rafale spinnertje heeft een maat van 35mm en is zelfgemaakt. Hij draait als het spreekwoordelijke tolletje . De hengel waarop ik de spinner vis is de Fair Play Cobold vijfgrammer. Deze valt volgens de gekende indeling nog net in de categorie ultralichte spinhengels (tot 5 gram werpvermogen). Ik gebruik een nylon lijn van 14/00 op deze hengel en heb dan een uitgekiende combinatie die, samen met een goed werkende molenslip, bijkans onbreekbaar is.
 |
| ...de Fair Play Cobold vijfgrammer, klassiek afgewerkt met kurken handvat en metalen bussluiting... |
Die vijfgrammer van Cobold glas is er overigens één die volgens mij niet in de collectie van de serieuze spinvisser mag ontbreken. Hij geeft ongekend veel plezier bij het vissen op gemiddeld formaat snoek, maar een mooie baars laat het soepele hengeltje ook leuk buigen. En als er zich eens een echt flinke snoek meldt, weet je dan ook niet verslagen: er is al menig grote snoek geland op dergelijke ultralichte uitrustingen.
Dat is overigens nogal eens een twistpunt. Sommigen geloven het eenvoudigweg niet, dat een grote snoek op een dunne nylonlijn geland kan worden, zonder lijnbreuk tot gevolg. Anderen hekelen de overmatig lange dril die dan nodig zou zijn om de vis te landen. Het zou de vis zelfs stress bezorgen. De ervaring leert anders. Op ultralicht materiaal gaat een grote snoek (of elke andere vis) zich vaak juist heel rustig (zonder al te veel stress) gedragen. En kan dan, met behulp van de onverwachte kracht die een volledig buigende hengel, een soepele rekbare nylonlijn en een goed afgestelde molenslip, zonder al te veel moeite en tijdsverlies naar de kant worden gedirigeerd.
Lijnbreuk? Amechtige snoeken op de kant die niet meer gereanimeerd konden worden? Tientallen minuten durende drils? Ik heb het nog niet meegemaakt. Terwijl ik al vele malen 80+ snoeken op zelfs een driegrams hengeltje met 12/00 nylon heb mogen landen. Of die 90+ snoek die mijn profielfoto op dit blog siert... gevangen met de vijfgrammer.
Maar daar ging het bij deze vistrip niet om. Ik wilde gewoon een snoekje vangen. Ik ken het bestand aan snoek hier en de maten varieren meestal tussen de 40 en 70cm. Daarom vis ik er ook zo graag licht of ultralicht. Voor een maximum aan plezier.
Ondertussen ben ik aanbeland bij een soort van eindkommentje van één van de sloten. Het is hier zeer ondiep, er staat maximaal 40cm water en is zo helder dat ik de details op de bodem kan zien. Ik sla dit stukje eigenlijk altijd over, in de verwachting dat er niets ligt.Maar dit keer probeer ik het toch. De regen is wat minder geworden en ik neem de tijd. Ik zie dat het kommetje wat vol is gedreven met vuil en bladeren en laat mijn spinnertje er langs snorren.
Plotseling zie ik, eerst langzaam, maar zich steeds meer versnellend, een snoek onder het vuil vandaan komen. WHAM! Schitterend te zien in het heldere water hoe de snoek het spinnertje als doel heeft genomen voor zijn dodelijke schot. Het hengeltje springt in een bocht, de slip tikt even en de snoek onderneemt nog twee of drie pogingen om te ontsnappen. Hij (of zij) is niet opgewassen tegen de druk die de buigende hengel oplegt en belandt al snel in het net. Ik was de snoek weer te slim af.
 |
| ...te slim af... |
Even later vang ik nog een exemplaar. Omdat de regen nu steeds intenser wordt en ik inmiddels ben voorzien van de glimlach die een succesvolle vistrip onderstreept, ga ik huiswaarts. Ik kan bijna niet wachten tot de volgende keer.
