Alternatieve clubdag

Vandaag stond de eindejaars clubdag van de Schreineriaan op de agenda. De Schreineriaan is een club gelijkgestemden die naar het gedachtegoed van Jan Schreiner hun hobby uitoefenen, veelal met Fair Play hengels. Al weken werden er plannen gesmeed, afspraken gemaakt en strategieën bepaald. Maar de slechte weersvoorspellingen voor met name het zuiden en midden van het land deed de organisatie gisteren besluiten de traditionele snoekdag in de polder naar een later tijdstip te doen verhuizen. Vismaat Luitsen en ik hadden de hengels al klaarstaan toen dit besluit viel en spraken meteen af dan maar met zijn tweeën te gaan vissen.

Het was koud, er stond wind, maar de sneeuw en regen die meer richting het zuiden viel, bleef ons gelukkig bespaard. Een water op een grof halfuur van Groningen bleek niets meer op te leveren dan koude vingers en een rillerig lijf. In de beschutting van een Groningse buitenwijk konden we wèl onze snoekjes vangen. De Alternatieve Noordelijke Schreineriaan Eindejaars Snoekdag in de Groningse stadspolder was een succes. Dank, Luitsen!

Spinners testen

Als je zelf je spinners maakt dan is het altijd weer een verrassing hoe de spinners zich in het water gaan gedragen. Het blijkt dat kleine dingen soms het verschil uitmaken tussen een goed draaiende spinner en een prul dat beter dienst doet als versiering in de kerstboom.Kleine dingen zoals juist op elkaar afgestemde maten van de materialen die je gebruikt, maar ook minder in het oog springende zaken als dikte van het gebruikte spinnerblad.

Om spinners te testen is het handig als je water in de buurt hebt waar je "snel" even kunt vissen en ook nog een redelijke kans hebt om nog wat te vangen. Ik blijk dergelijk water vlàk in de buurt te hebben, en nog wel op aanwijzing van vismaat Klaasjan (Tussen kop en staart). Eigenlijk her-ontdekte ik het water, want ik kende het wel en heb er zelfs wel eens gevist, maar de boel is het grootste deel van het jaar flink dichtgegroeid. De sloten waren nu echter flink geschoond en er kon prima met een spinnertje gevist worden. Kortgeleden was ik er samen met Klaasjan al eens en had toen de vijfgrammer ingezet met een beproefd spinnertje met een gehamerd nikkel Colorado blad van 23mm. Er bleek volop snoek te zitten!

Water vlakbij met volop snoek

Dit water leek deze week ook een perfecte plek om de deep cup Colorado bladen te testen uit mijn vorige blog-bericht. Ik koos de Fair Play Cobold achtgrammer en de spinners met 32mm blad. Kortgezegd: de deep cup Colorado bladen voldoen prima! Vergeleken met de "gewone" bladen zijn ze langzamer te vissen en draaien ze gemakkelijker. De spinner met het gewone blad moest ik sneller binnenvissen om èn de spinner niet naar de boden te laten zakken èn de spinner te laten blijven draaien. De deep cup versie trekt ietwat meer aan de hengeltop maar dat wordt volledig teniet gedaan door het feit dat je de spinner gewoonweg langzamer binnenvist. En ik ving er ook nog op!

...één van de snoeken die sneuvelde aan de deep cup Colorado spinner...

Na deze test wilde ik nog wat andere spinners uitproberen die ik laatst had gemaakt. Allereerst een tandemspinner met een glad Indiana blad van 25mm en een gehamerd Indiana blad van 18 mm. Het is altijd nog maar de vraag of een tandemspinner goed draait maar deze deed het perfect. En dan ook nog een spinnertje met een glad Indiana blad van 28mm. Deze draait als een tolletje!

Links de tandemspinners en rechts de als tolletjes draaiende Indiana spinnertjes

Alle spinners kon ik naar tevredenheid vissen op de achtgrammer, alhoewel er duidelijke verschillen waren. De beide 32mm Colorado's waren ietwat aan de zware kant voor de achtgrammer en zijn ook prima te vissen op de tiengrammer. De tandemspinner draaide perfect en trok niet te zwaar aan de achtgrammer. Het 28mm Indiana blad is een sneldraaiend spinnertje en geeft nèt genoeg trilling door op de top van de achtgrams hengel om nog prettig gevoeld te worden. Natuurlijk is het één en ander ook een kwestie van persoonlijke voorkeur en omstandigheden. Zowel de tandemspinner als de kleine Indiana spinner leverde ook snoek op. Het zijn weer fijne toevoegingen aan de spinnerdoos.

Toen ik gisteren nog eens hetzelfde water bezocht, moest ik bewust kiezen voor de nikkelkleurige deep cup spinner. Het water is afgelopen week steeds troebeler (zandiger) geworden door de regen en de wind. Alhoewel je nog wel van een zekere helderheid kunt spreken, is het water een stuk minder doorzichtig en valt een nikkel blad meer op. Ik weet niet of er ook een verband is met de paar missers die ik kreeg. Uiteindelijk haakte ik toch nog twee snoeken.

...the deep cup strikes again!

Wat is het leuk om met je eigen spinners vis te vangen op licht materiaal.En dat ook nog eens vlak bij huis!

Spinners maken

Ik maak mijn eigen spinners.Je kunt wel stellen dat het een hobby binnen een hobby is geworden. Het kost wat extra tijd, maar je kunt een spinner zo maken als je hem zelf wilt hebben èn het geeft veel voldoening als je een snoek of baars vangt aan een eigen bouwsel.

Een tijdje geleden, tijdens de hengelsportverzamelaarsbeurs in Vught, kreeg ik van mede-Schreineriaan Rene een tweetal Colorado deep cup spinnerbladen om te proberen. Vandaag heb ik er spinnertjes van gemaakt, tezamen met spinners van twee gewone Colorado-bladen in dezelfde grootte om te vergelijken.

Hier is duidelijk het verschil te zien tussen een deep cup (links) en een gewoon Colorado spinnerblad (rechts). Dat het deep cup blad een gehamerd blad is en het gewone blad een gladde, maakt voor de vergelijking niets uit.

Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt en tijdens het bouw-proces wat foto's gemaakt. Ik wilde altijd al eens laten zien op mijn blog hoe ik mijn spinners maak. Niet omdat ik vind dat ik het zo goed kan, alhoewel het een ieder vrij staat er wat van op te steken, maar omdat ik benieuwd ben naar de reacties en tips die anderen misschien hebben voor mij. Hieronder een fotoverslag.

Alle onderdelen liggen klaar. Stangetjes, kogeltjes, ruitertjes, spintube, haken met eerder gebonden vliegjes en natuurlijk de spinnerbladen, in dit geval in de maten 25mm en 30mm (ongeveer).

ik schuif altijd eerst een klein stukje krimpkous om het oogje van de spinstang en verhit het kort. Dit beschermt de scherpe randjes van het oog en voorkomt dat de lijn er achter blijft haken. Deze spinstangetjes kwamen met een voorgebogen oog, dus dat is handig!

Ik monteer het blad op het ruitertje en schuif het op de as. Daarna een kogeltje en een stukje spintube op de lengte van het blad.

Dit zijn eigenlijk de enige twee tangetjes die ik gebruik.

Ik buig een oogje om de haak aan te bevestigen.

De haak kan ik nu in het oogje hangen.

Daarna sluit ik het oog met een paar wikkelingen om de as. Je kunt hier ook kiezen voor een open speld-verbinding die gezekerd wordt door de spintube maar daar heb ik twee keer een slechte ervaring mee gehad... ik sluit dus nu altijd de verbinding.

De spintube kun je nu over de wikkelingen van het oog schuiven en de spinner is klaar!

Nu heb ik van beide maten een gewone versie en een deep cup versie om uit te proberen!

De spinners liggen klaar om uitgetest te worden. Ik heb begrepen van Rene dat de deep cup bladen langzamer te vissen zijn. In ieder geval is het materiaal klaar voor een uitgebreide vergelijking. Wordt vervolgd!

Ultralicht(e) snoeken

Eindelijk. Ik ga Peter Linzell (Struinen door de Polder) bezoeken voor een visdag. En vismaat Lolle gaat mee! Ik ken Peter nu een paar jaar, maar Lolle en Peter gaan al veel langer terug. Onderweg vertelde Lolle me dat ze elkaar "online" al zo'n 14 jaar kennen, maar elkaar nog nooit ontmoet hebben! Dat was dus een leuke eerste ontmoeting en direct aan de keukentafel tijdens de koffie werd er al gekletst over onze mooie hobby en andere belangrijke zaken alsof de heren elkaar elke week zagen.

Peter raadde ons vantevoren al aan om ultralicht materiaal mee te nemen omdat we zouden vissen in beschutte, ondiepe watertjes bij hem in de buurt. Ik nam de driegrammer Floret mee, Lolle de Titanium viergrammer en Peter de Grafiet vijfgrammer. Stuk voor stuk juweeltjes van hengels en natuurlijk allemaal Fair Play.

Ultralichte juweeltjes. VLNR de driegrammer Floret, de Grafiet vijfgrammer en de Titanium viergrammer

De eerste!

Ik ving al snel de eerste snoek, voorafgaand aan een spectaculaire aanbeet die goed te volgen was in het ondiepe en glasheldere water. Prachtig om te zien hoe de snoek vanuit zijn hinderlaag tussen het riet vandaan schoot om het minispinnertje te grazen te nemen. Er zaten enkele bloedzuigers op het snoekenlichaam, wat aangaf dat de snoeken wel "vast" hebben gelegen de afgelopen tijd. Ook Lolle en Peter vingen na een tijdje hun eerste exemplaar. Er werd zelfs een enkele baars gevangen!

Baars!

Een snoek voor Lolle

Ultralicht vissen is fun!

Een snoek voor Peter

En nog maar eens eentje voor mij

Op onze ultralichte hengeltjes en dunne lijntjes was elke dril weer leuk en vooral elke aanbeet. Wat zijn die rakkers fel! Ondanks dat de meeste snoekjes bijna net zo ultralicht waren als onze hengeltjes, hebben we ons prima vermaakt. Toch was het soms moeilijk om de vissen te haken. Veel snoek reageerde vandaag meer agressief op de spinner dan hongerig. Het lijkt op verdediging van het territorium; we konden soms duidelijk in het water zien dat een snoek met de bek dicht een spinner volgde en er zelfs tegenaan stootte. Ook het observeren van dit gedrag hoort bij het vissen. Het observeren van vismaten die elkaars vissen scheppen, onthaken en op de foto zetten eveneens. Om van te genieten!

Vismaten!

In het laatste halfuurtje van onze visdag haakte ik de snoek van de dag, een mooie 60-er aan de Floret. Het was in een wat breder en dieper gedeelte en ik zag de snoek omhoog komen in het heldere water om de kleine spinner te komen halen. BAM! Een korte dril en de snoek kon worden geschept. Geen probleem voor de Floret en 12/00 nylon.

Drillen, landen,...

...en poseren!

Het was fijn vissen en vangen in opperbest gezelschap. Er is wat afgeouwehoerd over Fair Play, ultralicht vissen, spinnertjes, lijnen en snoeken. Er is besloten dat visdagen zoals deze unaniem over gouden randjes beschikken en dienen te worden ingelijst. Er is overeenstemming bereikt over een herhaling. En er zijn handen geschud in de wetenschap dat we elkaar nog eens weer zien. Bedankt, Peter en Lolle!

Penn-middag

Degene die zich na het lezen van de titel warm maakt voor een smeuïg verhaal over penvissen op karper, komt bedrogen uit. Nee, ik kon het niet laten afgelopen woensdag mijn nieuwe spinmolentje, de Penn Conflict II (model 1000) uit te proberen. Na eerdere slechte ervaringen met lichte Shimano spinmolentjes, koos ik uiteindelijk voor de aanschaf van de spliksplinternieuwe Conflict II van het vertrouwde merk Penn. De oude versie bevalt mij goed maar is met 222 gram voor de maat 1000 nèt iets te zwaar voor de allerlichtste spinhengeltjes. De nieuwe Conflict maat 1000 weegt maar 179 gram. Ik voorzag de molen van verse 12/00 Caperlan nylon en tuigde de 3-grams Fair Play Floret op met een 25mm Rafale spinnertje. Wat is dat een mooie combi; perfect in balans in alle opzichten!

De nieuwe Penn Conflict II 1000 op de Fair Play Floret

Ik kon al na 5 minuten vissen de combinatie flink op de proef stellen, want een grote snoek had het kleine spinnertje vol geslikt en begon langzaamaan te beseffen dat hij (zij) een vergissing had gemaakt. Heel beheerst, maar met telkens weer flinke uithalen, gaf de snoek blijk van een groot uithodingsvermogen en pas minuten later kon ik de snoek landen. Wat een mooie vangst, en wat had het molentje perfect gepresteerd in combinatie met de Floret. Helemaal tevreden! Alweer had ik geen meetlint bij de hand maar later nameten gaf aan dat de snoek ruim 80 cm was.

Wow, een 80-er op de driegrammer!

De snoeken bleken echt los. ik ving vrij snel achter elkaar nog vier andere exemplaren tussen de 35 en 55 cm. Prima partijen voor de driegrammer en het drilplezier was er niet minder om. Zelfs de drie baarsjes die ik tussendoor ving gaven me een glimlach op mijn gezicht. Die ene snoek die tot twee keer toe losschoot nam ik voor lief.

Toen het eind van de geplande twee uurtjes vissen in zicht kwam, ving ik nòg een flinke snoek, net zoals de vorige ook dik 80 cm maar veel vetter. Dit exemplaar was wat wilder en trok de hele trukendoos open om het spinnertje, keurig weerhaakloos gehaakt midden in de bovenlip, kwijt te raken. Dat lukte niet en ik kon deze snoek ook landen.

...en nòg één!

Uitermate tevreden in alle opzichten reed ik naar huis. Dit was zo'n dag waarop alles klopte. 

Krek, dat is't!

Afgelopen zaterdag bezocht ik samen met vismaat Luitsen de hengelsport verzamelaarsbeurs in Vught. Inmiddels een klassieke reservering in de agenda. Niet alleen omdat er veel klassieke en modernere hengelspulletjes te krijgen zijn maar ook omdat er veel Schreinerianen komen; dat rare clubje mannen die allemaal een voorliefde hebben voor het vissen met Fair Play hengels en aanverwante artikelen.

Het is altijd weer een goede gelegenheid om de clubleden uit het hele land (en zelfs daarbuiten) de hand te schudden en om een activiteit te ontplooien die in clubtaal "slap ouwehoeren" (afk. Slap O-H-en) wordt genoemd. Een zeer aangename bezigheid die kennisverrijkend en verbroederend werkt.

Ik was eigenlijk voornamelijk voor bovengenoemde activiteit naar Vught gekomen. Maar eigenlijk al direct in het begin tijdens ons eerste kopje koffie zag ik op een aangrenzende tafel een ongebruikt exemplaar van de legendarische CrAck 100S molen (de latere versie van de LuXor Special) liggen. Het is de oerversie van de moderne spinmolen, de molen waar Jan Schreiner zelf ook mee viste. Ik heb meestal een voorkeur voor de modernere molens, zoals de Penn Battle en Conflict molens waarmee ik veel vis, maar dit juweeltje mocht niet in mijn verzameling ontbreken. Krek, dat is't! Na een schappelijke prijs te zijn overeengekomen, kon ik de molen verhuizen naar Groningen. Blij mee!

CrAck 100S, met ondiepe en diepe spoel

Krek, dat is't!

Geleverd in 1977 door Hengelsport Willem in Amsterdam

Rest voor mij alleen nog de vraag of ik de molen in zijn nieuwe staat laat of dat ik er daadwerkelijk ook mee ga vissen.

Baarzen en snoeken

Het is weer zover! De periode voor het vissen met kunstaas is alweer in volle gang. Althans voor mij; sommigen blijven penvissen op karper terwijl een ander zich alweer klaarmaakt voor de wintervoorn die zich binnenkort op beschutte plekken gaat verzamelen.Ik heb kortgeleden nog met vismaat Lolle de karpers aan de schubben proberen te komen met de swingtiphengel. Het waren een paar gezellige uurtjes maar de karpers lieten zich moeizaam vangen en Lolle wist uiteindelijk één karpertje aan de kant te brengen.

Ik ben dus alweer volop met kunstaas in de weer. Niet alleen aan het water maar ook thuis, waar allerhande onderdeeltjes besteld worden en in elkaar geprutst tot een uitdagende en hopelijk vangende spinner, streamer of lepel. Je kon al lezen dat ik al eens met de ultralichte hengeltjes, de Rapier en de Floret op stap was geweest en leuk baars(jes) ving. Ook de acht- en de tien-grammer gingen eens mee op struintocht maar met de snoeken wilde het nog maar matig lukken. Volgers, missers en lossers waren een paar keer mijn deel; het ging nog niet helemaal lekker. Baars daarentegen liet zich eigenlijk overal wel vangen.

Ik besloot om maar eens de Fair Play Cobold vijfgrammer in te zetten. Nog steeds ultralicht maar met het oog op de weersomstandigheden (wind), met de wetenschap dat de baars het nog steeds leuk doet èn met de wens nog eens een leuke snoek te vangen, leek het mij een gewogen keuze. Een 16/00 lijn en een klein molentje completeerde de uitrusting. In een water even buiten Groningen ving ik de eerste baarzen op een spinnertje. Het messing blad van de spinner was al wat aangeslagen en dof door eerder gebruik maar ik gaf hem nog wat extra zwarte strepen met een watervaste stift omdat het water hier werkelijk glashelder was en de zon ook nog eens scheen. Een glimmend spinnerblad is in dat geval wat al te fel en schitterend en heeft meer een schrikeffect dan dat het de vis tot aanbijten verleidt. Een stuk of zeven baarzen waren mijn deel!

Baars!

De wind trok steeds meer aan en ik besloot in de luwte van de stad mijn heil te zoeken. Hier was het water weer een stuk troebeler en ik zette hier een mooi nikkel spinnertje met een gehamerd blad in. De baarsjes waren hier alleen een stuk minder actief, maar ik kon na een tijdje vissen een hele mooie snoek haken die na een flinke dril met het vijfgrammertje geland kon worden. Het meetlint zat nog in mijn karper-tas maar bij nameten aan de hand van de foto bleek de snoek zo'n 88cm te meten!

88 cm aan de vijfgrammer!

Het spinnertje bleek niet geheel ongehavend uit de strijd te komen. Zowel door de snoek als door mijn onthaak-kunsten (de haak, overigens weerhaakloos, zat vrij diep in een hard gedeelte van de snoekenbek) was het spinnertje flink verbogen.

...aan vervanging toe...

Ik ving met een nieuw exemplaar van hetzelfde type spinner nog wat baarsjes en ben toen weer teruggelopen. Ik kon het niet laten om op dezelfde plek waar ik eerder de snoek vind mijn spinnertje nog eens uit te gooien. Waarom weet ik eigenlijk niet; het is zeer onwaarschijnlijk dat de snoek nog eens toehapt, maar goed. Tot mijn verbazing kreeg ik OP PRECIES DEZELFDE PLEK wéér beet! Weer volgde een flinke dril, waarbij de snoek blijk gaf van zijn bedrevenheid in de luchtacrobatiek: de snoek kwam volledig uit het water en danste met zijn staart een heel eind over het water. Gelukkig bleef de haak tijdens de dril weer zitten en ik kon een snoek van, naar later bleek, 67cm bijschrijven. Tsjakka!

67 cm, een heel mooi formaat snoek voor de vijfgrammer

Ongelooflijk dat de snoeken zo vlotjes elkaars schuilplekje innemen. Ik heb wel meegemaakt dat eenzelfde snoek weken achtereen op dezelfde plek te vangen was, in dit geval bij een duikertje in het water. Maar twee snoeken op precies dezelfde plek zo vlak achter elkaar... 

Het geeft wel weer vertrouwen, een paar snoeken vangen. Vissen blijft vissen en de vangsten zijn niet altijd goed. Maar deze twee snoeken peppen mijn vertrouwen in het kunstaasvissen weer even op. Kom maar op met het snoekseizoen!

Rapier, Floret en The Edge

Klaasjan schreef het al op zijn blog: een tijdje geleden zijn we samen op pad geweest om de rovers aan de schubben te komen met ultralicht materiaal. Hoger doel was om de CJW The Edge van Klaasjan en mijn nieuwe Fair Play Rapier te vergelijken. De anderhalfgrammer van Cor Spinhoven versus de tweegrammer van Jan Bassez. We visten om en om  met elkaars hengels. Ondertussen vingen we  beiden leuk baars.

Baars aan de Fair Play Rapier...

...en baars aan de CJW The Edge.

De Rapier is duidelijk een andere hengel dan The Edge. De laatste is een pak lichter in gewicht en werpen gaat daardoor wat minder "vanzelf". Daar staat tegenover dat The Edge gevoeliger is en de trillingen van het kunstaas wat beter doorgeeft. De lengte is vrijwel gelijk en als je beide hengels krom trekt dan vertonen ze een zelfde progressieve buiging.

We vonden het een leuke vergelijking maar gingen naar volle tevredenheid weer met onze eigen hengels naar huis. En is The Edge nou werkelijk een hengel met een duidelijk lichter vermogen dan de Rapier? Nou, niet dat wij hebben kunnen ontdekken...

Vandaag hebben we de vergelijking tussen CJW en Fair Play nog eens dunnetjes overgedaan maar nu had ik de Floret meegenomen. De Floret vergelijken met The Edge doet denken aan de spreekwoordelijke vergelijking tussen appels en peren. De Floret is een hengel van Cobold glas, is veel korter dan The Edge en heeft wat meer vermogen, ruim drie gram. Daardoor kun je er ook iets grote spinnertjes op gebruiken.

...op de Floret... 

We vingen allebei leuk baars en ik kon nog een snoekje landen. Dat ging heel leuk op de Floret en 12/00 nylon blijkt weer ruim voldoende om, in samenwerking met het hengeltje en de molenslip, de klus te klaren. Die molenslip hoefde maar weinig assistentie te verlenen tijdens de dril, want de snoek hield zich opvallend rustig. Alweer zo'n bijkomend voordeel van lichter vissen.

...de Floret klaarde de klus!

Ondanks dat we in de stad Groningen aan het vissen waren, genoten we ook van de rust en de natuur. Tweemaal werd een ijsvogeltje gespot en toen we terug liepen naar de auto, ging een klein eekhoorntje ons voor op het wandelpad langs het water. Ook dat is genieten!

Hij kon het swingen niet laten...

De feiten: Zondag 3 september 2017, Fair Play swingtiphengel Special Cobold Light, 40 cm glasvezel swingtip, 16/00 Caperlan nylon met breeksterkte 1,8 kg, vrijloopmolen Mitchell Avocast 2000, als aas een minibrokje Frolic op de hair en een Gamakatsu Specialist R haak maat 8. 

De vangst: Schubkarper 50 cm. (in beeld)

De visser: Robert, met een brede glimlach op zijn gezicht! (niet in beeld)

De Rapier

Naast de serie Fair Play Cobold spinhengels heb ik nu ook de beroemde Fair Play Rapier in mijn collectie, een tweegrams (!) spinhengeltje van grafiet. Waarom niet van Cobold glas? De lichtste hengel in Cobold glas van Fair Play is de driegrams Floret, een vinnig hengeltje van 1,60m lang. Ik vermoed dat het niet echt goed mogelijk is om een nòg lichtere spinhengel in Cobold glasvezel te bouwen, zonder dat deze te kort en/of te slap wordt. Daarom dus de tweegrammer, genaamd Rapier, in grafiet.

De huidige Fair Play prijscourant zegt het volgende:

Dat is nogal wat, de lichtste spinhengel ter wereld! Alhoewel de meningen daarover wèl verdeeld zijn...er zijn spinhengeltjes van concullega hengelbouwers die claimen een vermogen van minder dan twee gram te hebben. Laten we het eerst maar eens bij de Rapier houden.

Ik kon hem gisteren even uitproberen, de Rapier. Mijn favoriete vijverpartijen in Groningen lagen goeddeels dicht met een dikke laag kroos maar er waren toch nog plekjes die geschikt waren om er een spinnertje te laten draaien. Ik gebruikte twee spinnertjes die ik al eerder eens van Jan Bassez kreeg, met gehamerde Indiana blaadjes van 18mm en 21mm. Beide maten vissen voor mij perfect op de Rapier. In een eindkommetje ving ik al snel de eerste baarsjes!

De eerste baarsjes op de Rapier!

Wat een genot om relatief kleine vissen het hengeltje te doen zien buigen. Het hengeltje wipt en danst onder het verzet van de dappere visjes.

Ik trok het spinnertje nòg eens langs het lelieveldje vlakbij de kant en ik kreeg een schrik die mijn hart even deed overslaan: met een flinke klap en een plons greep een gretige snoekdame het minispinnertje. Mijn eerste reactie: gauw weg van het lelieveld lopen! Na een paar passen zag ik dat de snoek inderdaad de richting van het lelieveld niet had gekozen maar ze zat wèl al binnen een paar seconden bijna aan de andere kant van het kommetje, zo'n tien meter verderop. Wat een kracht, de slip van de Shimano Symetre 500 gierde het uit, en wat boog die Rapier mooi! Ik had nu alle vertrouwen weer in het landen van de snoek. Hier had ik de ruimte. Maar wat ik onder de kroosresten niet zag, is dat hier nogal wat hoornblad groeide. De snoek had inmiddels al enkele kilo's op de lijn verzameld, waardoor de druk op de hengel steeds meer van de plantenkluwen kwam en niet meer van de snoek zelf. Ze kon zich door de slappere lijn blijkbaar van de haak ontdoen want na een laatste kolk was het opeens stil, terwijl ik nog wèl met een kromme hengel in de hand stond.

Ik sleepte de bos watergroen naar binnen en schepte de boel. Tot mijn verbazing pakte ik uit het groen met de spinner en zeer verfomfaaide baars naar boven! Toch nog vis, alhoewel het niet de snoek was, die ik toch richting de 80cm schatte en die mij een spannende dril bezorgde.

De verfomfaaide baars die eigenlijk een snoek had moeten zijn...

De andere plekjes die ik tussen het kroos wist te bevissen met de minispinnertjes leverden zo nu en dan nog een baarsje op en hier en daar ving ik redelijke formaten tot nèt boven de 20cm. Vlakbij weer een ander lelieveldje gebeurde het wéér: Wham, plons, snoek! Deze keer kon ik de snoek mooi drillen en landen. Heerlijk, op zo een lichte hengel! En 12/00 nylon met een "normale" breeksterkte blijkt weer meer dan sterk genoeg op uitgebalanceerd materiaal. Het was de kers op de taart. 

Snoek van 65cm op de Rapier

Toen ik thuis kwam zei ik tegen mijn vriendin: "Zie je die grijns op mijn gezicht? Die blijft nog wel een tijdje!" Ik heb er van genoten. Wàt een hengeltje, die Rapier! Eenmaal de spullen opgeruimd en met een koel biertje op eigen terras, keek ik naar boven en zag met een beetje fantasie een wolk in de vorm van een baars. 

...baars...

Een knipoog van de visgoden: er gaat nog veel vis volgen voor de Rapier!

Na de vakantie

De vakantie in Zeeland is weer voorbij. De meegebrachte Fair Play Cobold 24 grammer is dit keer niet uit zijn foedraal geweest. Voorgaande jaren wist ik nog wel eens een enkele keer een zeebaars te haken vanaf het strand met een twister op een haak met loodkop, vandaar dat de hengel een standaard bagage-item is geworden als we die kant op gaan. Maar soms is het ook wel eens lekker om even vakantie van je hobby te nemen.

Voor de lezers die mijn karper-swingtip verhalen gevolgd hebben: vlak vóór de vakantie wist ik nog op zowel de swingtiphengel Cobold Medium als de Light de karpers in de vijver te haken met de baitrunner-methode! 

...op de Medium...

...èn op de Light!

Op beide hengels gebruikte ik een lijn van 16/00. De liefhebbers van lichter vissen kennen het verhaal uit ervaring: een vis gaat zicht anders gedragen op lichter materiaal. Zo ook deze karpers. De dril is veel rustiger en de vis gaat minder tekeer. Overigens gaat de visser daardoor ook minder tekeer; omdat het allemaal rustiger verloopt en de hengel, lijn en slip als onverslaanbare drie-eenheid hun werk wel doen. Zolang obstakels in het water afwezig zijn is er over het algemeen weinig aan de hand en kun je lekker genieten van het schouwspel wat de gebogen hengel biedt.

In de warme middag van vandaag heb ik nog een uurtje de ruisvoorns belaagd met de korte Fair Play Cobold vlokhengel. Ik ving maar één vis van formaat; hij was bijna 25 centimeter, een heleboel kleinere voorns en een aantal enthousiaste baarsjes. Ik heb mijn lol gehad; vissen met de vlokhengel voelt voor mij als een kwajongensvisserij en ik voel me ineens weer een heel stuk jonger :-)

Toen we weer terug reden vanuit ons vakantie-adres in Zeeland hebben we, omdat we redelijk in de buurt waren, Jan Bassez nog met een bezoekje vereerd. Ik heb weer een wens uit zien komen en nam een gloednieuwe Rapier, een 2 grams spinhengel van grafiet, mee naar huis. Daarover later meer!